Dziecko 6-7 letnie powinno prawidłowo i wyraźnie wymawiać wszystkie głoski, nie mylić ich, nie pomijać, nie zamieniać.W tym okresie powinno już swobodnie budować zdania poprawne pod względem gramatyki i składni.
Zaburzenia mowy, opóźnienie rozwoju mowy przyczyniają się do powstawania trudności w nauce, przy czym podkreślić należy, że niepowodzenia w nauce przyczyniają się do powstawania zaburzeń mowy. Dzieci z wadami wymowy popełniają te same błędy w czytaniu i w pisaniu, które wykazują w mowie spontanicznej. Zaburzenia mowy niejednokrotnie są przyczyną powstawania stresu, utrudniają dzieciom kontakty z rówieśnikami, wreszcie prowadzą do lęku przed mówieniem – logofobii.

Działaj profilaktycznie:

Wczesne podjęcie działań profilaktycznych, terapeutycznych nie doprowadzi do utrwalenia błędnej wymowy. Już u najmłodszych dzieci można zauważyć błędne formy artykulacji spowodowane dysfunkcją języka tj. dyslalię międzyzębową, boczną, gardłową lub wargową, które przez kolejne lata mogą zostać utrwalone. U małych dzieci należy zwrócić także uwagę na sposób połykania, jeśli przetrwa niemowlęcy sposób połykania (z językiem wsuniętym między wały dziąsłowe, przy rozwartych szczękach) prowadzić to może do przemieszczenia miejsc artykulacji, czyli niewłaściwego ułożenia języka, to z kolei prowadzić może do nieprawidłowej wymowy głosek. Także oddychanie przez usta może prowadzić do zaburzeń w rozwoju mowy.

Innym problemem, który może się pojawić jest brak pionizacji języka (dziecko powinno przemieszczać przednią część języka w kierunku przedniej części podniebienia podczas połykania i artykulacji), proces pionizacji języka powinien się zakończyć do 3 roku życia. Dziecko, które nie potrafi unieść języka do podniebienia, będzie maiło trudności z realizacją głosek: [ sz, ż, cz, dż, l,  r].

Warto wspomnieć jeszcze o dzieciach z rozwojową niepłynnością mowy. Rozwojowa niepłynność mowy występuje jako fizjologiczny etap przejściowy w nabywaniu przez dziecko języka. Często pojawia się u małych dzieci, które zaczynają mówić i ich możliwości językowe są niższe, niż chęci przekazania myśli. Dzięki wskazówkom logopedy rodzice mogą podjąć odpowiednie działania zapobiegające przekształceniu się tej niepłynności w jąkanie.

Jak pomóc dziecku w prawidłowym rozwijaniu mowy?

Oto kilka wskazówek, które rodzice mogą wykorzystać:
-sprawdźmy jak oddycha nasze dziecko – powinno oddychać nosem, jeśli jest inaczej zgłośmy się do lekarza i/lub logopedy;
-pokarmy stałe podawajmy łyżeczką, gdy zrezygnujemy z butelki przejdźmy na karmienie łyżeczką i picie z kubeczka, nie stosujmy „kubka niekapka” – gdyż przyczynia się do przetrwania infantylnego sposobu połykania;
-starajmy się nie dawać dziecku smoczka, gdyż może on wpływać na powstawanie wad zgryzu, przetrwanie niemowlęcego połykania pokarmów;
- około 12-13 miesiąca życia zastąpmy podawanie pokarmu w butelce karmieniem łyżeczką;
- mówmy do dziecka ciepło i spokojnie;
- budujmy krótkie zdania;
- zawsze mówmy poprawnie – „językiem dorosłych” a nie „językiem dziecka”;
-rozmawiajmy z dzieckiem o tym co robimy, nazywajmy wspólne czynności i przedmioty, które nas otaczają;
-starajmy się, aby dziecko widziało naszą twarz podczas mówienia – dzięki temu nauczy się naśladować ruchy warg, języka, żuchwy;
- zadbajmy o to, aby nasze dziecko nauczyło się gryźć i żuć;
- odpowiadajmy na pytania dziecka;
- wspólnie z dzieckiem oglądajmy bajeczki, książeczki; opowiadajmy i czytajmy dziecku bajki, wierszyki, rymowanki;
- śpiewajmy wspólnie piosenki, uczmy dziecko krótkich piosenek, rymowanek, wierszyków na pamięć;
-rysujmy z dzieckiem, malujmy farbami, bawmy się plasteliną, ciastoliną, suchymi makaronami, kaszami;  nazywajmy to, co robimy, opisujmy to;

Zachęcajmy dziecko do mówienia, jednak bez wywierania presji, dziecko ma odkrywać radość mówienia. Nie zawstydzajmy dziecka, gdy pojawiają się błędy w jego wymowie.

logopeda:Joanna Machil-Guban